Metoda Integracji Sensorycznej jest jedną z najnowszych kompleksowych metod terapeutycznych stosowanych w Polsce w odniesieniu do dzieci z opóźnieniami w rozwoju psychoruchowym i trudnościami w nauce szkolnej.
Amerykanka Jean Ayres (psycholog, pedagog specjalny- twórczyni tej metody) przez wiele lat pracowała z dziećmi z trudnościami w planowaniu ruchu, uczeniu się i ze znacznymi opóźnieniami rozwojowymi.
Wykazała, że system dotykowy, czucia głębokiego- propriocepcja ( czucie własnego ciała),
oraz układ przedsionkowy (zmysł równowagi) to trzy podstawowe, najwcześniej dojrzewające systemy zmysłowe w procesie prawidłowego rozwoju dziecka.
"Integracja sensoryczna według J. Ayres jest procesem polegającym na tym, że mózg po otrzymaniu ze wszystkich systemów zmysłowych informacji identyfikuje je, przekształca i integruje ze sobą oraz z wcześniejszymi doświadczeniami, aby mogły być one wykorzystywane w celowym działaniu.
W wyniku tego procesu powstają tak zwane reakcje adaptacyjne, stanowiące podstawę ogólnego rozwoju."
Obniżona reaktywność na bodźce przedsionkowe i proprioceptywne.
Dzieci z obniżoną reaktywnością na bodźce przedsionkowe i proprioceptywne mają zwykle wiotką postawę i problemy z równowagą, często upadają, są niezgrabne, ciągle się poruszają i nerwowo zabawiają. Mają problemy z koncentracją uwagi.
Obniżona reaktywność na bodźce dotykowe.
Dzieci z obniżoną reaktywnością na bodźce dotykowe często są słabej budowy ciała. Dodatkowo, mają one problemy z praksją i rzwojem umiejętności manualnych. Zwykle są one bardzo spragnione stymulacji dotykowej.
Dyspraksja.
Dzieci z dyspraksją charakteryzują się słabym przetwarzaniem informacji dotykowych i proprioceptywnych; są niezgrabne, potykają się, przewracają i wpadają na przedmioty spotykane na drodze. Cechują się trudnościami z planowaniem ruchu oraz słabą organizacją wykonywanych czynności.
Zaburzona obustronna koordynacja.
Dzieci z zaburzoną obustronną koordynacją mają trudności z czynnościami bilateralnymi, takimi jak klaskanie, podskakiwanie, przeskakiwanie. Często występują też problemy z czynnościami dotyczącymi samoobsługi np. wiązaniem butów. Takie dzieci mogą mylić prawą stronę z lewą, unikać przekraczania osi ciała oraz mieć problem z ustaleniem lateralizacji.
Obronność dotykowa.
Dzieci z obronnością dotykową awersyjnie reagują na różne doświadczenia dotykowe, takie jak: fakturowane materiały, jedzenie, ubrania, kąpiel. Często unikają wielu czynności, czasami mogą reagować agresywnie. Mają problemy z koncentracją uwagi, łatwo je rozproszyć.
Niepewność grawitacyjna.
Dzieci z niepewnością grawitacyjną mogą nie chcieć uczestniczyć w większości zabaw ruchowych, bać się wind, ruchomych schodów, samochodów czy samolotów, często nie lubią być noszone.
Wyobrażenia sekwencji czynności.
Dzieci, które mają trudności z wyobrażeniem sobie sekwencji czynności nie potrafią planować i inicjować działań w odpowiedzi na zmieniające się bodźce środowiska. Takie problemy łączone są
z nieefektywnym przetwarzaniem informacji przedsionkowych i proprioceptywnych.
Amerykanka Jean Ayres (psycholog, pedagog specjalny- twórczyni tej metody) przez wiele lat pracowała z dziećmi z trudnościami w planowaniu ruchu, uczeniu się i ze znacznymi opóźnieniami rozwojowymi.
Wykazała, że system dotykowy, czucia głębokiego- propriocepcja ( czucie własnego ciała),
oraz układ przedsionkowy (zmysł równowagi) to trzy podstawowe, najwcześniej dojrzewające systemy zmysłowe w procesie prawidłowego rozwoju dziecka.
"Integracja sensoryczna według J. Ayres jest procesem polegającym na tym, że mózg po otrzymaniu ze wszystkich systemów zmysłowych informacji identyfikuje je, przekształca i integruje ze sobą oraz z wcześniejszymi doświadczeniami, aby mogły być one wykorzystywane w celowym działaniu.
W wyniku tego procesu powstają tak zwane reakcje adaptacyjne, stanowiące podstawę ogólnego rozwoju."
Obniżona reaktywność na bodźce przedsionkowe i proprioceptywne.
Dzieci z obniżoną reaktywnością na bodźce przedsionkowe i proprioceptywne mają zwykle wiotką postawę i problemy z równowagą, często upadają, są niezgrabne, ciągle się poruszają i nerwowo zabawiają. Mają problemy z koncentracją uwagi.
Obniżona reaktywność na bodźce dotykowe.
Dzieci z obniżoną reaktywnością na bodźce dotykowe często są słabej budowy ciała. Dodatkowo, mają one problemy z praksją i rzwojem umiejętności manualnych. Zwykle są one bardzo spragnione stymulacji dotykowej.
Dyspraksja.
Dzieci z dyspraksją charakteryzują się słabym przetwarzaniem informacji dotykowych i proprioceptywnych; są niezgrabne, potykają się, przewracają i wpadają na przedmioty spotykane na drodze. Cechują się trudnościami z planowaniem ruchu oraz słabą organizacją wykonywanych czynności.
Zaburzona obustronna koordynacja.
Dzieci z zaburzoną obustronną koordynacją mają trudności z czynnościami bilateralnymi, takimi jak klaskanie, podskakiwanie, przeskakiwanie. Często występują też problemy z czynnościami dotyczącymi samoobsługi np. wiązaniem butów. Takie dzieci mogą mylić prawą stronę z lewą, unikać przekraczania osi ciała oraz mieć problem z ustaleniem lateralizacji.
Obronność dotykowa.
Dzieci z obronnością dotykową awersyjnie reagują na różne doświadczenia dotykowe, takie jak: fakturowane materiały, jedzenie, ubrania, kąpiel. Często unikają wielu czynności, czasami mogą reagować agresywnie. Mają problemy z koncentracją uwagi, łatwo je rozproszyć.
Niepewność grawitacyjna.
Dzieci z niepewnością grawitacyjną mogą nie chcieć uczestniczyć w większości zabaw ruchowych, bać się wind, ruchomych schodów, samochodów czy samolotów, często nie lubią być noszone.
Wyobrażenia sekwencji czynności.
Dzieci, które mają trudności z wyobrażeniem sobie sekwencji czynności nie potrafią planować i inicjować działań w odpowiedzi na zmieniające się bodźce środowiska. Takie problemy łączone są
z nieefektywnym przetwarzaniem informacji przedsionkowych i proprioceptywnych.
Komentarze
Prześlij komentarz